Widok zawartości stron
Historia Nadleśnictwa Płock
Dokumentacja historyczna Nadleśnictwa Płock datowana jest od 1945 roku. W latach 1945 r. - 1979 r. obecne obręby Nadleśnictwa Płock: Płock i Sierpc były samodzielnymi jednostkami gospodarczymi. W skład lasów państwowych przed wojną wchodziło jedynie uroczysko Brwilno, Słupno i Niesłuchowo (obecny obręb Płock) o powierzchni około 2,5 tys. ha oraz uroczysko Żarówka, Studzieniec, Szczutowo (obecny obręb Sierpc) o powierzchni około 1,5 tys. ha.
Dokumentacja prowadzenia w nich działań gospodarczych przed 1939 rokiem zaginęła w czasie wojny. Brak jest bliższych danych na temat gospodarowania, wiadomo jednak, że lasy wchodzące w skład późniejszego Nadleśnictwa Sierpc, w okresie II wojny światowej poniosły stosunkowo niewielkie szkody.
Początki tworzenia się organizacyjnych struktur administracji leśnej Nadleśnictwa Płock i Sierpc, na bazie których powstało Nadleśnictwo Płock w obecnym kształcie, przypadają na pierwsze dni wyzwolenia powiatów płockiego i sierpeckiego. Dnia 1 marca 1945 r. zarządzeniem Ministra Leśnictwa powołano Nadleśnictwo Płock i Nadleśnictwo Sierpc. W Nadleśnictwie Płock utworzono leśnictwa: Brwilno, Sikórz, Słupno, Słupca i Brody. W Nadleśnictwie Sierpc leśnictwa: Koziebrody, Zglenice, Bęchy, Żarówka i Bieżuń.
Nowo utworzone Nadleśnictwa przyjęły dotychczasowe lasy państwowe, oraz na mocy dekretu z 6 września 1944 roku o przeprowadzeniu reformy rolnej i dekretu z 12 grudnia 1944 roku o przejęciu niektórych lasów na własność Skarbu Państwa, lasy byłych majątków ziemskich i drobnej własności prywatnej.
Pierwszą siedzibą Nadleśnictwa Płock był Ośrodek Winiary następnie Miszewo, Płock, Borowice oraz ponownie Płock ul. Bielska 24 gdzie mieści się do chwili obecnej.
Również Nadleśnictwo Sierpc początkowo nie posiadało własnej osady. Siedziba Nadleśnictwa mieściła się w Studzieńcu, Kwaśnie, Sierpcu - Tartak, Sierpcu - ul. Narutowicza, Sierpcu - ul. Bema, ponownie Sierpcu - ul. Narutowicza i ostatecznie Sierpcu - ul. Bema 1b, do chwili połączenia z Nadleśnictwem Płock, czyli do 31.12.1978 r.
Nadleśnictwa Płock i Sierpc po wojnie podlegały Okręgowemu Zarządowi Lasów Państwowych w Siedlcach.
Nadleśnictwo Płock w obecnych granicach zostało utworzone dn. 1.01.1979 roku w wyniku dostosowywania jednostek gospodarczych Lasów Państwowych do nowego podziału administracyjnego kraju . Powstało po połączeniu Nadleśnictwa Płock z Nadleśnictwem Sierpc (6,5 leśnicw) i korektach granic z sąsiednimi nadleśnictwami (Dwukoły, Ciechanów, Skrwilno, Płońsk).
Najnowsze aktualności
Nowe stanowisko zagrożonego goździka sinego
Nowe stanowisko zagrożonego goździka sinego
Goździk siny na nowym stanowisku na terenie Nadleśnictwa Poddębice RDLP w Łodzi.
Goździk siny na nowym stanowisku na terenie Nadleśnictwa Poddębice RDLP w Łodzi.
Goździk siny na nowym stanowisku na terenie Nadleśnictwa Poddębice RDLP w Łodzi.
Goździk siny na nowym stanowisku na terenie Nadleśnictwa Poddębice RDLP w Łodzi.
Goździk siny na nowym stanowisku na terenie Nadleśnictwa Poddębice RDLP w Łodzi.
Goździk siny na nowym stanowisku na terenie Nadleśnictwa Poddębice RDLP w Łodzi.
Goździk siny na nowym stanowisku na terenie Nadleśnictwa Poddębice RDLP w Łodzi.
Goździk siny na nowym stanowisku na terenie Nadleśnictwa Poddębice RDLP w Łodzi.
Leśnicy RDLP w Łodzi odnaleźli nowe, nieopisane dotychczas, stanowisko goździka sinego – gatunku zagrożonego wyginięciem.
Goździk siny Dianthus gratianopolitanus podlega ochronie ścisłej i wymaga ochrony czynnej. Wg Polskiej Czerwonej Księgi Roślin (2014) na terenie naszego kraju opisano 36 stanowisk tej rośliny. Większość z nich ma już jednak znaczenie tylko historyczne. Zostało prawdopodobnie jedynie 14. Goździk siny jest gatunkiem bardzo wrażliwym. Przegrywa konkurencję z innymi roślinami runa, ginie wskutek postępującej sukcesji, zacienienia przez warstwę podszyt i zwarcie drzewostanu, a wielokrotnie – w wyniku błędów lub nieświadomej działalności człowieka.
Na terenie RDLP w Łodzi jeszcze pod koniec XX wieku podawany był z 10 lokalizacji. Do dzisiaj, wg Czerwonej Księgi Roślin Województwa Łódzkiego, zachowało się już tylko 5. Dlatego nasze odkrycie jest tak ważne i stanowi istotny wkład do zasobów wiedzy botanicznej, nie tylko w skali regionalnej, ale i krajowej.
Stanowisko zostało odnalezione pod koniec maja, jednak z ujawnieniem informacji czekaliśmy na potwierdzenie oznaczenia gatunku przez eksperta. Po wspólnych oględzinach terenowych z botanikiem, dr hab. Marcinem Kiedrzyńskim z Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Łódzkiego, nie ma już żadnych wątpliwości – goździk znaleziony w Nadleśnictwie Poddębice to właśnie goździk siny Dianthus gratianopolitanus.
Znalezisko jest tym cenniejsze, że w lasach RDLP w Łodzi realizowany jest Regionalny program ochrony goździka sinego Dianthus gratianopolitanus VILL, opracowany przez botaników z Uniwersytetu Łódzkiego i Ogrodu Botanicznego w Łodzi. Uczestniczą w nim aktywnie łódzkie nadleśnictwa – te, w których jeszcze zachowały się populacje tego gatunku.
Więcej o Regionalnych programach ochrony wybranych gatunków roślin rzadkich i zagrożonych wyginięciem na terenie województwa łódzkiego można przeczytać tutaj (https://www.lodz.lasy.gov.pl/aktualnosci/-/asset_publisher/1M8a/content/ratowanie-ginacych-roslin).
Odnalezienie przez leśników nieznanego dotychczas stanowiska rzuca nowe światło i pozwala optymistyczniej patrzeć na perspektywy ochrony goździka sinego. Tym bardziej, że stanowisko to jest w tej chwili najmocniejszym w regionie łódzkim – tworzą go 4 płaty, liczące łącznie ponad 1000 pędów. Większość z nich to pędy generatywne (kwitnące i owocujące).
Populacja w Nadleśnictwie Poddębice (RDLP w Łodzi) weryfikuje też zasięg gatunku – znajduje się ponad 60 km na północ od dotychczasowych stwierdzeń goździka sinego w naszym regionie. Być może między tym stanowiskiem, a wykazywanymi w Czerwonej Księdze Roślin Województwa Łódzkiego, istnieją i trwają inne, niezidentyfikowane jeszcze kępy i płaty tej niezwykłej rośliny – Dianthus gratianopolitanus Vill.
